Volgende week is’t prijs. De neefjes worden voor een aantal dagen hier ten huize gedropt. Soms brave en immer hyperkinetische broertjes die weeral een paar dagen – onder andere door de ondergetekende – geëntertaind moeten worden. Niettegenstaande het reeds gedurende het schooljaar een georganiseer van jewelste is, worden de schoolvakanties helemaal chaotisch. Zuslief heeft haar droom – een eigen apotheek – waargemaakt, en schoonbroer heeft zijn eigen droom gerealiseerd door als gevierd arts amper thuis te zijn.
Ik kan begrijpen dat er af en toe opvang nodig is, want het is niet altijd even gemakkelijk en een mens wil er al eens tussenuit, maar wanneer je systematisch met opvangproblemen zit vraag ik me af waarom je dan in vredesnaam aan kinderen begint? Omdat het zo hoort? Mijn zuster - vleesgeworden conformisme – kennende, kan dàt alleen maar de reden zijn. Waar wij, als kleine snotapen, gezegend waren met 1 ouder die steeds thuis was, en onze vakanties al ravottend in het bos doorbrachten, dienen de bovenvermelde exemplaren steeds overbeschermd beziggehouden te worden. Van “laten ravotten” kan dus, auf Befehl der Schwester – geen sprake zijn.
Hoe ging dat weeral in vroegere tijden, met name de jaren zeventig? Pa en ma hadden ook hun projecten, werkten beiden, maar hielden rekening met het feit dat er drie oproeiende kinderen waren. Vandaar dat er quasi nooit opvang nodig was. De ene werkte wat meer dan de ander, en omgekeerd, zonder in traditionele rollenpatronen te vervallen. Bij mijn zus en vergelijkbare koppels kan ik alleen maar vaststellen dat de eigen besognes op de eerste plaats komen, de kinderen er bij zijn gekomen omdat het zo hoort, en men het té druk heeft, of meer nog, zelfs vervelend vindt wanneer diezelfde kinderen aandacht vragen. Ge kunt niet alles hebben zeg ik dan. Of wel ga je voor je carrière, je villa met zwembad en de meerdere reizen per jaar, ofwel gaat er een van de twee minder werken, houdt ge uw doemp wat in en neemt ge uw verantwoordelijkheid op voor uw kinderen. Of neem er maar ééntje. Of neem gewoon geen kinderen. Maar ge kunt niet alles hebben.
Mensen beginnen aan kinderen zonder na te denken over de gevolgen. En die kinderen kunnen daar niks aan doen, maar ze zijn er wel. Soit, ik zal ondertussen maar eens opsnorren wat de nonkel volgende week uit zijn mouw zal schudden.
Image may be NSFW.
Clik here to view.
Image may be NSFW.Clik here to view.
